Na de tempelruines trokken we naar het noorden van Thailand en dat liet zich merken in het landschap: de grote vlakten ruimden plaats voor bergmassieven. We bezochten Chiang Mai, de culturele hoofdstad van Noord-Thailand, om van daaruit verder te trekken naar de kleinere steden Mae Hong Son en Pai.
Chiang Mai valt nauwelijks te vergelijken met het chaotische Bangkok: de stad is weliswaar nog altijd rommeliger dan de doorsnee Europese grootstad maar anderzijds is de Westerse invloed frappant. Zonder zijn authenticiteit als Thaise grootstad te verliezen zijn grote delen van de stad toegespitst op het alomtegenwoordige toerisme. Op zoek naar een hostel was het in de hiervoor aangewezen wijk zelfs niet gemakkelijk om een Thai te spotten.
Het verplichte nummertje tempels bezoeken in Chiang Mai viel ons als jonge architecten wat tegen: de tempels zien er langs de buitenkant best mooi uit maar binnenin is het telkens weer een grote ruimte met veel opsmuk en boeddhabeelden. Vrij kitcherig naar Europese standaarden. De echte activiteiten in Chiang Mai waren dan ook vreemd genoeg niet in maar buiten de stad te doen. Zo gingen we lichtelijk de GAIA-toer op en bezochten we het 'Elephant Nature Park': een toevluchtsoord voor mishandelde en verwaarloosde olifanten. Verder werden we geintroduceerd in de geheimen van de Thaise keuken tijdens een kookcursus, gingen we helemaal op in een avondje Thai boxing en namen we deel aan een "one day trek", waar we o.a. een bezoek brachten aan een van de controversiele "Longneck Villages", lekker nat werden bij het "white water raften" en - kwestie van het GAIA-gehalte toch wat terug te dringen - een jungletochtje maakten op een olifant. En om de beleving compleet te maken pikten we nog een missverkiezing mee: "Queen of Transgender Chiang Mai 2010"!
De portie indrukwekkende natuur kregen we royaal voorgeschoteld in Mae Hong Son met als hoogtepunt het brommerritje waar we twee afgelegen en prachtig gesitueerde dorpjes bezochten. (We hopen dat de foto's hier gewoon voor zich zullen spreken.) Ook werden we getrakteerd op een lokaal festivalletje, inclusief lekker vals zingende Thai en een aandoenlijk kinderbandje.
Pai (eerder uitgesproken als het Engelse "bye" in plaats van "pie") was dan weer de toeristische tegenhanger van Mae Hong Son. Zo werden we door een lokale marktkramer olijk over dezelfde kam geschoren als het Westerse uitgaansvolk en kregen we om 18u een spottende "good morning" toegesmeten, terwijl we al vanaf de vroege voormiddag op stap waren naar hete waterbronnen, watervallen en adembenemende uitzichten. Boehoe.
Vanavond belooft geen verkwikkende nachtrust te zijn want we brengen de avond door op de luchthaven: vanaf morgen zitten we in Vietnam!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten